[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.i 3.warunek).Od zręczności i pomysłowościhipnotyzera zależy, jakie drogi dojścia wybierze on dla medium i jak skutecznie wykorzysta jegowyższą wrażliwość na sugestię.Niezależnie od zastosowanych sposobów spełnienia powyższych trzech warunków u mediumwyzwoli się pp.*Proces rozwoju pp składa się w zasadzie z następujących pojedynczych kroków:1.Psychologiczne przygotowanie medium do hipnozy.2.Wprowadzenie w hipnozę.3.Wykorzystanie stanu hipnozy dla aktywizacji pp.4.Polepszenie i dalsze kształtowanie zdolności danej osoby.5.Osiągnięcie świadomej kontroli nad pp danej osoby w normalnym stanie umysłu.Dla uproszczenia opiszemy ten proces tak, jak gdyby przebiegał podczas jednego seansuhipnotycznego.W praktyce konieczne są tygodnie i miesiące (a czasami lata) prób.Medium ihipnotyzer muszą mieć wiele cierpliwości.Rzadko spotyka się osoby, które już podczas pierwszego seansu rozwijają pp.(W moim najbardziejspektakularnym przypadku pan T.już po 1 5 minutach pierwszego seansu okazywał pp; prawidłowozidentyfikował 25 symboli bez jednego błędu).Zazwyczaj należy się liczyć z tym, że zanim wystąpiąpierwsze oznaki pp, osoby będą musiały trenować przez wiele kolejnych seansów.Przy opornych"mediach fiasko jest całkowite.Ale nawet gdy uda się rozwinąć u trenującej osoby pp należyprzygotować się na niepowodzenie: np.następny seans wypadnie w dniu, w którym ta osoba będziemiała osobiste kłopoty i nie będzie w stanie prawidłowo się skoncentrować.Trudności takie są zrozumiałe, ponieważ dla osoby tej pp nie oznacza prostej rutynowej czynności.Każde użycie pp jest raczej jednorazowym aktem.Trening pp można porównać z przygotowaniamisportowca do bicia rekordu świata: to, czy sportowiec ustanowi rekord, nie zależy tylko od jegoogólnego przygotowania, lecz także od różnych przypadkowych okoliczności, które w optymalnymukładzie sprawią, że w rozstrzygającym momencie będzie w stanie wykorzystać cały swój talent ipełną sprawność.Przede wszystkim kroki 4.i 5.mogą być dość mozolne; często bardzo długo dana osoba krok pokroku uczy się wykorzystywać pp do celów praktycznych.Osiągnięcie prawdziwej perfekcjiwymaga najczęściej długich lat praktyki.Nie powinno to nas zaskakiwać; każde ponadprzeciętneosiągnięcie wymaga wieloletniego treningu; w pewnym sensie ciągle się uczymy i przez całe życiepoprawiamy nasze zawodowe umiejętności.W moich eksperymentach rozwijających pp za pomocą hipnozy zapraszałem moje osobydoświadczalne" zazwyczaj na trzy seanse w tygodniu.Pierwszy seans trwał od jednej do dwóchgodzin.Pózniejsze seanse mogły być przedłużone do dwóch, trzech, a nawet większej liczby godzin.Nawet przypadkowe dziesięciogodzinne seanse nie odbijały się negatywnie na osiągnięciach pp osoby doświadczalnej" i nie męczyły jej bardziej niż przeciętna praca biurowa, wykonywana w takimsamym czasie.Krok pierwszy: przygotowanieKrok ten jest fazą przygotowującą poznanie się" i w zasadzie polega na pierwszej rozmowie zdaną osobą.Zakładanym głównym celem jest poznanie tej osoby, jej motywacji oraz stworzeniemożliwie najprzyjemniejszej sytuacji eksperymentalnej. Staramy się, aby osoba ta odprężyła się i dobrze poczuła w nowej sytuacji; wzmacniamy jejzaufanie do eksperymentującego oraz aktywizujemy motywację.Staramy się, aby powstały szczere,rzeczowe interakcje.Akcentujemy zamiar przeprowadzenia poważnego naukowego przedsięwzięcia irobimy wszystko, aby zmniejszyć nieufność do hipnozy i pp.Podczas tworzenia przyjaznej atmosferydążymy do przekonania tej osoby, że może (i będzie) ona rozwijać swoją pp.Idealne nastawienie osoby poddającej się eksperymentowi to: pełne zaufanie do nas i naszych zamiarów; życzenie nauczenia się pp.%7łyczenie nie powinno być przesadne, mogłoby przeszkodzić mediumw odbiorze naszych wskazówek i zniszczyłoby, tak ważne dla przyszłych sukcesów, emocjonalnewyizolowanie się; wiara, że może rozwinąć swoją pp.Nie powinna jednak pomagać nam zbyt aktywnie musi po prostu, pełna zaufania, przekazać namcałą odpowiedzialność za powodzenie eksperymentu.Drugi krok: hipnozaPo rozmowie przygotowującej wprowadzamy hipnozę według jakiejś popularnej metody (w mojejpraktyce stosowałem zazwyczaj wpatrywanie się w błyszczący przedmiot i werbalną sugestię sennościi zmęczenia).W tym stadium próbujemy możliwie najbardziej podwyższyć wrażliwość medium na sugestię.Może się to odbywać poprzez serię sugestywnych ćwiczeń o rosnącym stopniu trudności.Przykładowo w moich eksperymentach okazała się korzystna taka seria sugestii:* zahamowanie ruchu (medium sugeruje się, że nie może podnieść ręki, rozłożyć rąk, wstać zkrzesła itp.);* halucynacje dotyku (np.sugestia trzymania gorącego przedmiotu w ręce);* halucynacje węchu (sugestia zapachu różnych kwiatów, np.gozdzików, róż);* halucynacje akustyczne (sugestia głosów, np.bicie dzwonów, grające radio, dalekie odgłosy itp.);* halucynacje optyczne z zawiązanymi oczyma.Powinno się je bardzo dokładnie przećwiczyć.Wizja musi być tak żywa, jak gdyby osoba poddająca się eksperymentowi rzeczywiście oglądała tenprzedmiot na własne oczy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]