Balzac Honoriusz Ojciec Goriot

ebook * pobieranie * download * do ÂściÂągnięcia * pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Otóż dziś rano spotykam tęboską hrabinę koło dziewiątej pieszo na ulicy Kamiennej.Och, serce zaczęło mi walić,wyobrażałem sobie. %7łe idzie tutaj rzekł Vautrin, obejmując studenta głębokim spojrzeniem. Szła zpewnością do papy Gobsecka, lichwiarza.Jeżeli przetrząśniesz serca kobiet w Paryżu, zawszeznajdziesz lichwiarza przed kochankiem.Pańska hrabina nazywa się Anastazja de Restaud imieszka przy ulicy du Helder.Na to nazwisko student spojrzał bystro na Vautrina.Ojciec Goriot podniósł nagle głowę,objął obu rozmawiających mężczyzn żywym i niespokojnym spojrzeniem, które zdumiałostołowników. Krzysztof nie zdążył na czas, więc poszła! wykrzyknął boleśnie Goriot. Zgadłem rzekł Vautrin, pochylając się do pani Vauquer.Goriot jadł machinalnie, nie wiedząc, co je.Nigdy nie wydawał się bardziej stępiały inieobecny duchem niż w tej chwili. Któż u diaska, panie Vautrin, mógł panu powiedzieć nazwisko? spytał Eugeniusz. Ha, ha! odparł Vautrin. Ojciec Goriot je zna, prawda? Czemuż ja nie mógłbym znać? Pan Goriot? wykrzyknął student. Co? rzekł biedny starzec. Więc taka ładna była wczoraj! Kto? Pani de Restaud. Widzicie starego lamparta rzekła pani Vauquer do Vautrina. Jak mu się oczyzaświeciły? Czyżby on ją utrzymywał? rzekła po cichu panna Michonneau do studenta. Och, tak, była wściekle piękna odparł Eugeniusz, w którego ojciec Goriot wpatrywałsię chciwie. Gdyby nie było pani de Beaus�ant, boska hrabina byłaby królową balu; młodziludzie na nią tylko wypatrywali oczy; byłem dwunasty na liście, zajęte miała wszystkiekontredanse.Inne kobiety wściekały się.Jeżeli kto był kiedy na świecie szczęśliwy, to onawczoraj.Słusznie powiedziano, że nie ma nic piękniejszego niż okręt pod żaglem, koń wgalopie i kobieta w tańcu. Wczoraj na szczycie koła, u księżnej rzekł Vautrin dziś rano na dole drabiny, ulichwiarza: oto paryżanki.Jeśli mężowie nie mogą nastarczyć ich wściekłemu zbytkowi,sprzedają się.Jeśli nie umieją się sprzedać, wyprułyby wnętrzności własnej matce, aby w nichszukać środków do błyszczenia.Słowem, mają sto tysięcy sztuczek.Znane dzieje, znane.Twarz ojca Goriot, która zapłonęła jak słońce od słów studenta, sposępniała po tej okrutnejuwadze Vautrina. I cóż? rzekła pani Vauquer. Gdzież pańska przygoda? Czy pan z nią mówił? Spytałsię pan, czy chce studiować prawo?19idem to samo (łac.), idemista człowiek powtarzający to, co mówią inni (żart.).23 Nie widziała mnie rzekł Eugeniusz. Aby spotkać o dziewiątej najładniejszą kobietę wParyżu na ulicy Kamiennej, kobietę, która musiała wrócić z balu o drugiej rano, czy to nieosobliwe? Jedynie w Paryżu możliwe są takie przygody. Ba! Bywają o wiele zabawniejsze rzekł Vautrin.Panna Taillefer ledwie słuchała, tak była pochłonięta rzeczą, na którą miała się ważyć.Pani Couture dała jej znak, aby się poszła ubrać.Skoro opuściły pokój, ojciec Goriot poszedłza ich przykładem. I cóż, widzieliście go? rzekła pani Vauquer do Vautrina i stołowników. To jasne, żeon się zrujnował na te kobiety. Nigdy nikt nie wmówi we mnie wykrzyknął student że piękna hrabina de Restaudjest metresą ojca Goriot. Ależ przerwał Vautrin nie zależy nam wcale, aby pana przekonywać.Jest pan jeszczezbyt młody, aby znać Paryż; dowiesz się pózniej, że spotyka się w nim to, co nazywamytemperamenty.Na te słowa panna Michonneau zwróciła na Vautrina wzrok pełen zrozumienia.Rzeklibyście, koń kawaleryjski, który usłyszał trąbkę. He, he! rzekł Vautrin obrzucając ją głębokim spojrzeniem. Tyześmy mielitempelamencik, co?Stara panna spuściła oczy niby zakonnica na widok posągu. Otóż podjął ci ludzie czepiają się jakiejś manii i nie mogą się od niej oderwać.Mogąugasić pragnienie jedynie pewną wodą, czerpaną z pewnej studni, często zapleśniałej; aby sięjej napić, sprzedaliby własne żony, dzieci, sprzedaliby duszę diabłu.Dla jednych ta woda togra, giełda, kolekcja obrazów lub owadów, muzyka; dla drugich kobieta, która im umieprzyprawić frykasy miłosne.Takim moglibyście ofiarować wszystkie kobiety z całej ziemi,kpią sobie z tego, chcą tylko tej, która zaspokaja ich namiętność.Często ta kobieta wcale ichnie kocha, maltretuje ich, sprzedaje bardzo drogo okruchy rozkoszy; otóż te pieszczochy niedadzą się odstręczyć, zastawiliby w lombardzie ostatnią kołdrę, aby jej zanieść ostatniegotalara.Ojciec Goriot to jeden z takich.Hrabina wyzyskuje go, bo jest dyskretny; oto maszwielki świat.Biedaczysko myśli tylko o niej.Poza swą namiętnością, widzicie, to skończonytuman.Sprowadzcie go na ten temat, twarz mu promienieje jak diament.Nietrudno przejrzećtę tajemnicę.Zaniósł dziś rano srebro na sprzedaż, widziałem, jak wchodził do Gobsecka,przy ulicy Kamiennej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
rozszczep.opx.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL