de musset alfred spowied dziecięcia wieku

ebook * pobieranie * download * do ÂściÂągnięcia * pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ale będziesz pisał do mnie?- Tak, z początku, jakiś czas; to, co trzeba mi przecierpieć, jest tak okrutne, iż zupełneprzecięcie naszej bliskiej i drogiej zażyłości zabiłoby mnie.Wszak to pomału, ostrożnie, nieznany ci zrazu, zbliżyłem się, nie bez lęku, spoufaliłem się z tobą, aż wreszcie.Nie mówmyo przeszłości.Stopniowo listy moje staną się rzadsze, aż wreszcie ustaną.W ten sposób zejdęz pagórka, na który wstępowałem od roku.Będzie w tym wielki smutek i może pewien urok.Kiedy się zatrzymujemy na cmentarzu przed świeżym i zieleniącym się grobem, na którymwyryte są dwa drogie imiona, doświadczamy uczucia bólu zabarwionego tajemnicą, którasprawia, iż łzy nasze płyną bez goryczy; w ten sposób pragnę niekiedy przypomnieć sobie, żebyłem niegdyś żywy.131Na te słowa młoda kobieta rzuciła się na fotel i zaszlochała.On zalał się łzami.Skoro łzyprzestały mu płynąć, zbliżył się do przyjaciółki, ujął jej rękę i ucałował. Wierzaj - rzekł - miłość twoja, bez względu na to, jakie miejsce zajmuje ktoś w twymsercu, daje siłę i męstwo.Możesz być pewną, Brygido, nikt nie zrozumie cię lepiej ode mnie;kto inny będzie cię kochał godniej, nikt głębiej.Kto inny uszanuje w tobie przymioty; które jaobrażam, otoczy cię uczuciem: będziesz miała lepszego kochanka, nie będziesz miała lepsze-go brata.Podaj mi rękę i pozwól śmiać się światu z wzniosłego słowa, którego nie rozumie:�Zostańmy przyjaciółmi, i żegnaj na zawsze�.Kiedyśmy sobie padli pierwszy raz w objęcia,od dawna już coś w nas wiedziało, że przeznaczone jest nam się zespolić.Niechaj ta cząstkanas, która zjednoczyła się w obliczu Boga, nie wie, że my się rozstajemy na ziemi; niechajnędzna jednodniowa zwada nie niweczy wiekuistego szczęścia!Trzymał ją za rękę; wstała, jeszcze zalana łzami, i podchodząc z dziwnym uśmiechem dolustra, dobyła nożyczki i ucięła sobie długie pasmo włosów; następnie przyjrzała się chwilęswej głowie, tak zeszpeconej, pozbawionej cząstki swej najpiękniejszej ozdoby, i podała pu-kiel kochankowi.Zegar znów wydzwonił godzinę; czas był opuścić pokój; mijając sień zdawali się równieweseli, co kiedy wchodzili tamtędy.- Aadne słońce - rzekł młody człowiek.- I ładny dzień -rzekła Brygida - i którego nic nie zatrze tutaj!Uderzyła się energicznym ruchem w serce; przyspieszyli kroku i znikli w tłumie.W godzi-nę pózniej kolaska pocztowa mijała wzgórek za rogatką Fontainebleau.Młody człowiek sie-dział w niej sam; spojrzał ostatni raz na rodzinne miasto niknące w oddali i podziękował nie-biosom, iż pozwoliły, aby z trojga istot cierpiących z jego winy został tylko jeden nieszczę-śliwy.132Spis treściOd tłumacza 2Część pierwsza 13Część druga 39Część trzecia 58Część czwarta 77Część piąta 98133 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
rozszczep.opx.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL