[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mój zaciąg został unieważniony dyrektywą Komitetu Obwodowego.Manturow i Jegorowbyliby zachwyceni, gdyby niezwłocznie wysłano mnie na front.Nigdy mi nie wybaczyli próbyzaciągnięcia się, ponieważ wiedziała o tym cała fabryka.Ale na razie decyzja, że Krawczenkoi inni ochotnicy spośród wyższej kadry nie mogą opuścić fabryki, pozwoliła im zachować twarz.3 Bagnisty skrawek fińskiego pustkowia, za który w 1940 roku Rosja zapłaciła setkamitysięcy zabitych, nieprzyjaciel zajął niemal natychmiast.Tym samym stalinowska agresja nieprzyniosła żadnych korzyści popchnęła tylko fińskiego sąsiada jeszcze głębiej w objęciaNiemiec.Ani radziecki gwałt na Polsce, ani zagarnięcie państw bałtyckich nie opózniłozwycięskiego pochodu najezdzców. Strategiczne bezpieczeństwo , stanowiące pretekstdo zajmowania obszarów przygranicznych, ma niewielki sens w epoce wojny zmechanizowaneji lotnictwa dalekiego zasięgu.Ale spośród mitów wyhodowanych w cieplarniach komunistycznej propagandynajbardziej nikczemny, bo całkowicie fałszywy, jest mit, że Stalin wykorzystał dwadzieścia dwamiesiące pokoju uzyskane dzięki porozumieniu z nazistami, aby przygotować się do wojnyz nimi.To kłamstwo.To zniewaga dla milionów Rosjan, którzy cierpieli i ginęli właśnie dlatego,że dwudziestodwumiesięczna zwłoka została zmarnowana.Wojna, kiedy już do niej doszło,zaskoczyła nas bezbronnych i bez żadnych sensownych planów na uratowanie ludzi i cennychzasobów leżących na drodze zdobywców.Ci, którzy w to wątpią, powinni przeczytać stenogramy z XVIII Konferencji naszej partii,zwołanej w lutym 1941 roku, zaledwie cztery miesiące przed niemiecką inwazją.Ze wszystkichprzemówień wyłania się obraz przemysłowych trudności i porażek, zwłaszcza w gałęziachgospodarki związanych z potrzebami wojennymi.W trakcie swojej pracy podczas wojnyznalazłem tysiące dowodów, że ten obraz nie był przerysowany.W ciągu tygodnia od wybuchu wojny Moskwa, najlepiej zaopatrzone miasto w naszymkraju, pozostała bez chleba.Po skąpe racje ustawiały się kolejki długości całych kwartałów, cina końcu kolejek nigdy nie byli pewni, czy starczy dla nich chleba, nafty i innych niezbędnychartykułów.Stolica Związku Radzieckiego nie była odpowiednio zaopatrzona w schronyprzeciwlotnicze.Ani jeden ważny zakład zbrojeniowy w zachodniej i południowej Rosji niezostał ewakuowany ani przygotowany do ewakuacji przed niemiecką napaścią.Zgodniez kremlowską doktryną byliśmy przygotowani tylko do wojny ofensywnej i dlatego nie ewakuowaliśmy w porę ogromnych obszarów, które natychmiast stały się polami bitewnymi.Miliony ton surowców i sprzętu wojskowego, zboża, paliwa i innych materiałów, dziesiątkimilionów ludzi pozostały w najbardziej zagrożonych rejonach zachodnich, gdzie szybko wpadływ ręce niemieckie.Utrzymywałem codzienne służbowe kontakty z komisariatami odpowiedzialnymiza fabryki, magazyny i robotników na obszarach objętych działaniami wojennymi.Niebawemstało się dla nas oczywiste, że przez dwadzieścia dwa miesiące nikt na Kremlu nie zadbało sformułowanie programu ewakuacji ludzi i mienia.Inicjatywa mogła oczywiście wyjść tylkoz samej góry.Gdyby ktokolwiek inny podniósł tę kwestię, naraziłby się na zarzut defetyzmu i szerzenia demoralizujących pogłosek .Sama sugestia, że Armia Czerwona może się wycofać,choćby tymczasowo, zostałaby potraktowana jak niewybaczalne bluznierstwo.W latach swojej pracy na różnych stanowiskach administracyjnych w przemyśle częstouczestniczyłem w naradach, podczas których opracowywano tajne plany mobilizacyjne.Braliśmypod uwagę wszystkie niezbędne materiały metale nieżelazne, ropę, węgiel, maszyny, siłę żywą oraz problemy związane z ich magazynowaniem i transportowaniem.Zgodnie z tymidalekosiężnymi planami rząd zgromadził ogromne rezerwy materiałów wojennychi strategicznych.Ale planowanie dotyczyło wyłącznie operacji ofensywnych.Opierało sięna przekonaniu, często powtarzanym przez Stalina i dlatego nie podlegającym dyskusji, że wojnabędzie prowadzona na obcej ziemi.W obliczu wojny defensywnej na wielką skalę byliśmy bezradni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]