02 Terry Brooks Mroczne Widmo

ebook * pobieranie * download * do ÂściÂągnięcia * pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeden jej uśmiech wystarczył, by wszystkie jego wąt-pliwości i lęki rozwiały się bez śladu. Przykro mi, że nie mogłam ci wcześniejnic powiedzieć powiedziała. Wiem, że się tego nie spodziewałeś. Nie ma sprawy odparł dzielnie i wzruszył ramionami: Pewnie wiedząc, że jestem królową, inaczej mnie już traktujesz, co? Może.Ale to chyba nic nie szkodzi.Bylebyś ty mnie dalej lubiła, bo janie przestałem lubić ciebie.Anakin spojrzał na nią z nadzieją w oczach. Pewnie, Annie.To, że powiedziałam ci, kim naprawdę jestem, nie znaczyjeszcze, że moje uczucia wobec ciebie się zmieniły.Wcześniej byłam tą samąosobą, chociaż ty nie wiedziałeś o mnie wszystkiego. Chyba tak przyznał chłopiec po namyśle.Rozpromienił się. W takimrazie moje uczucia też nie powinny się zmienić.Odeszła wtedy, posyłając mu na pożegnanie szczery uśmiech.Poczuł się nagle tak, jakby miał dziesięć metrów wzrostu.Sytuacja się więc wyjaśniła, przynajmniej jeśli chodzi o Jedi i Padm�,ale Anakina opadły nowe wątpliwości.Co będzie, jeśli komuś z nich podczaswalki stanie się krzywda? Zostanie ranny, albo nawet.Nie umiał się zmusić193do tego, by dokończyć tę myśl.Nic się nikomu nie stanie i już.On na tonie pozwoli.Jeszcze raz zerknął na swych przyjaciół i obiecał sobie w duchu,że bez względu na okoliczności dopilnuje, żeby byli cali i zdrowi: to będziejego zadanie w tej wojnie.Złożywszy samemu sobie taką przysięgę zacisnąłz determinacją usta. Kiedy wejdziemy do środka, znajdz sobie jakąś bezpieczną kryjówkęi poczekaj, aż wszystko się skończy rzekł nagle Qui-Gon, nachyliwszy sięnad nim.Zupełnie, jakby czytał w jego myślach. W porządku odparł chłopiec. Nie wychodz z niej podkreślił Jedi.Panaka z żołnierzami zajęli już wyznaczoną pozycję: roboty i czołgi znaj-dą się pod krzyżowym ostrzałem, gdy wszyscy jednocześnie otworzą ogień.Padm� maleńką latarką dała kapitanowi umówiony sygnał.Wszyscy wokół Anakina dobyli broni.Pstryknęły bezpieczniki.%7łołnierze Panaki zaczęli strzelać do robotów; miotacze cięły metalowecielska robotów na kawałki, ale te, które nie znalazły się pod ostrzałem,natychmiast odpowiedziały ogniem.Roboty skoncentrowały się na ludziachkapitana, zostawiając Padm� i jej grupę samym sobie.Qui-Gon wstał. Trzymaj się blisko mnie powtórzył Anakinowi.W chwilę pózniej chłopiec wraz z rycerzami, Padm�, Eirtae, R2-D2 i garst-ką pilotów pomknęli ku otwartym wrotom hangaru.Jar Jar siedział na grzbiecie kaadu.Odzyskał już pewność siebie i wró-cił na czoło oddziału.Gungańska armia rozciągnęła się po całej trawiastejrówninie: ani po prawej, ani po lewej stronie nie widział końca szeregów żoł-nierzy.Ptakopodobne wierzchowce z pochylonymi łbami wyszukiwały sobiebezpieczną ścieżkę wśród traw, jezdzcy zaś podskakiwali w rytm ich ruchów.Mieli na sobie skórzane, wzmacniane metalem hełmy i pancerze; małe, okrą-głe tarcze tkwiły przypięte do łęków siodeł, z których sterczały trójpalczastezasilacze, uzupełniające zasilanie pola siłowego.Fambaa, z generatorami naplecach, rozstawiono w równych odstępach wśród żołnierzy, by po włączeniupole objęło jak najwięcej Gungan.Niczym czołgi pełzały masywne jaszczurypośród zwinnych kaadu, a drżenie traw znaczyło ślad ich przejścia.Na czele armii jechał generał Ceel z oddziałem straży przybocznej, zanimi zaś podążali chorążowie z flagami Otoh Gungi i innych gungańskichmiast.Ciemna fala wspięła się na szczyt niewielkiego wzniesienia i generałCeel uniósł dłoń; by zatrzymać wojsko.194Po przeciwnej stronie płytkiego zagłębienia terenu, na skraju następnegowzgórza, stanęła armia Federacji Handlowej.Pierwsze szeregi składały sięgłównie ze STAP-ów i roboczołgów, a rozciągały się na długości ponad kilo-metra; ich pancerze i broń lśniły w słońcu.Za nimi zajęły pozycje olbrzymietransportery, unoszące się tuż nad ziemią.Pękate dzioby były wycelowanew stronę Gungan, ale grodzie na razie pozostawały zamknięte.Załogę czoł-gów i STAP-ów stanowiły roboty bojowe: pozbawione twarzy, puste metaloweskorupy, nieczułe na ból, wyzbyte z emocji, zaprogramowane tak, by walczyćdo końca.Jar Jar z nabożnym lękiem obserwował armię przeciwnika.W zasięgu wzroku nie było ani jednej żywej istoty, ani jednego stworze-nia z krwi i kości, żadnego, które reagowałoby na bitewny zgiełk tak, jakGunganie.Przebiegł go dreszcz, gdy uświadomił sobie, co to znaczy.Fambaa zajęły już wyznaczone pozycje i Ceel wydał rozkaz włączeniageneratorów.Olbrzymie turbiny ożyły, zabuczały i z generatorów trysnęłysnopy czerwonego światła, łącząc się z talerzowatymi antenami na grzbietachsąsiednich jaszczurów.Rubinowy promień rozszerzał się, rozrastał, aż wresz-cie otulił całą gungańską armię, a wówczas zmienił barwę na złotą.Wojskoza jego zasłoną upodobniło się do pustynnego mirażu, jak gdyby Gunganiezanurzyli się w przejrzystym, złocistym morzu.Federacja natychmiast postanowiła sprawdzić skuteczność tarcz.Na roz-kaz OOM-9, który z kolei zareagował na polecenie wydane z centrum dowo-dzenia na orbitującym wokół Naboo okręcie, czołgi otworzyły ogień.Laserowedziała słały salwę za salwą, rozpalone wiązki uderzały w energetyczną tarczęi rozpływały się bezskutecznie po jej powierzchni, niezdolne ją przebić.Ukryci za tarczą Gunganie czekali cierpliwie, z bronią gotową do strzału,ufni w moc pola siłowego.Jar Jar Binks kulił się i mrużył ze strachu oczy,mamrocząc pod nosem wszelkie możliwe pacierze, które miałyby zapobiecnieuchronnej w jego mniemaniu zagładzie.Działa Federacji nie milkły anina moment; grzmot eksplozji był ogłuszający, ich blask oślepiał, ale tarczawytrzymała.Wreszcie czołgi wstrzymały ogień, widząc, że mimo najszczerszych wy-siłków nie przebiją się przez pole siłowe.Gunganie poczęli wznosić radosneokrzyki, klaskać i triumfalnie wymachiwać bronią.Roboczołgi i STAP-y cofnęły się, a ich miejsce zajęły potężne trans-portery.Okrągłe, wybrzuszone luki otworzyły się, odsłaniając zamontowanew środku stelaże, które wysunęły się ze środka na długich płozach.Na nich,podwieszone do zaczepów, spoczywały roboty bojowe w równo poukładanych195rzędami.Wysunięte ha pełną długość stelaże oddzieliły się od transporterówi łąka przed pojazdami zaroiła się tysiącami droidów.Generał Ceel i grupa towarzyszących mu dowódców wymienili niespokoj-ne spojrzenia.Roboty poczęły zjeżdżać z taśm stelaży, przyjmować pozycję stojącą, pro-stować ramiona i nogi.Zdjęły z pleców miotacze, stanowiące standardowewyposażenie takich jednostek, po czym, na rozkaz OOM-9, równym krokiemruszyły na spotkanie Gungan.Wypełniały równinę po horyzont.Gungańskie pole siłowe miało za zadanie odpychać duże, powolne obiektyo masie i gęstości odpowiadającej ciężkim pojazdom oraz odbijać przedmiotymałe i szybkie, generujące duże ilości ciepła takie jak pociski i promienielaserów.Nie mogło jednak powstrzymać małych, powolnych robotów, nawetw tak zmasowanej ilości, jaka teraz zapełniła trawiastą nieckę.Jar Jar Binkszaczął żałować, że nie znajduje się w zupełnie innym miejscu; armia Gungan,która naprawdę była ogromna, zaczynała wyglądać niepozornie w obliczumasy posuwającego się ku niej metalu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
rozszczep.opx.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL