[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Te wody rozkoszy wewnętrznych nie wytryskują z ziemi.Kto chce je znalezć, musi ku niebuotwierać usta swych pragnień, wolne od wszelkich innych pokarmów.Musi mieć ustapożądań nie ściśnione ani wypełnione kęsem innych upodobań, ale próżne i otwarte w stronęTego, który mówi: Rozszerz usta twoje, a napełnię je (Ps 80, 11).Tak więc kto szuka upodobania w jakiejś rzeczy, ten nie jest już na tyle ogołocony, żeby goBóg mógł napełnić swymi niewysłowionymi rozkoszami.I jak przychodzi do Boga, takodchodzi, gdyż ręce ma obciążone i nie może przyjąć tego, co mu Bóg dawał.Niech nas Bóguwolni od nieszczęsnych ciężarów, które nas pozbawiają tak słodkiej i miłej wolności.Służcie Panu, moje ukochane córki w Chrystusie, naśladując Go w umartwieniu, we wszelkiejcierpliwości, w milczeniu i w pożądaniu cierpień.Bądzcie katami dla przyjemnościziemskich, a jeśli jest w was jeszcze przypadkiem jakaś przeszkoda do wewnętrznegozmartwychwstania w duchu, śmierć jej zadajcie.Oby ten Duch mieszkał zawsze w waszychduszach! Amen.Z Malagi, 18 listopada 1586.Wasz sługa Br.Jan od +8.DO KARMELITANEK BOSYCH W BEAS[Granada, 22 listopada 1587]Jezus i Maryja niech przebywają w waszych duszach, moje córki w Chrystusie!Bardzo mnie ucieszył wasz list, niech wam zań Pan zapłaci.Nie pisałem do was, nie żeby mina dobrej woli zbywało, bo gorąco pragnę dla was dobra wszelkiego, ale sądziłem, że dosyćwam już powiedziałem i napisałem, co macie czynić.A jeśli jeszcze czegoś nie dostaje, to nietego, by pisać i mówić, zwykle bowiem tego jest za dużo, lecz by milczeć i czynić.Słowabowiem rozpraszają, a milczenie i praktyka cnoty skupiają i dają siły duszy.Gdy już więcdusza wie, co dla jej postępu potrzebne, to zbyteczne jej mówienie i słuchanie, wówczastrzeba jej tylko działać w milczeniu i pilności, w pokorze i miłowaniu, i we wzgardzie siebie.Nie trzeba szukać wtedy nowych rzeczy, które tylko zewnętrznie zadowalają naszepragnienia, choć i tego nie mogą całkowicie uczynić, a duszę pozostawiają osłabioną, próżną i bez wewnętrznej cnoty.Albowiem z jednego i z drugiego nie odnosi dusza pożytku, tak jakktoś, kto jednego pokarmu nie mogąc strawić, przyjmuje drugi.Wtedy wyczerpuje się ciepłonaturalne na jeden i na drugi pokarm, a nie ma siły, by je strawić i przyswoić organizmowi iwywiązuje się wówczas choroba.Jest to bardzo ważne, córki moje, ustrzec ciało swoje od pokus szatańskich i od namiętności, apoddać je duchowi.Bez tego bowiem niewątpliwie uczujemy się niepożyteczni i dalecy odcnót Chrystusowych i po wielu trudach zamiast postępować, będziemy się cofali i zamiastnieść świecę płonącą, spostrzeżemy, że zgasła.To bowiem, czym chcieliśmy jąpodtrzymywać, raczej ją przygaszało.Dla uniknięcia tego nieszczęścia i dla zachowaniaduszy nie masz skuteczniejszego środka niż: cierpieć, milczeć i zamknąć używanie zmysłóww ukochaniu samotności i w zapomnieniu od wszystkiego stworzenia i od wszelkichwydarzeń, choćby świat miał runąć.Niechaj nigdy w dobrym i złym nie wzrusza się pokójserca w głębiach miłości i niech nie przestaje ono cierpieć we wszystkim, co mu się kucierpieniu przydarzy.Doskonałość bowiem jest tak wzniosła, a szczęście duszy tak wielkiejceny, iż Bóg żąda, byśmy dla niej wszystko znieśli.I nie można postępować w doskonałościinaczej, jak tylko praktykując cnoty i cierpiąc mężnie, osłoniwszy się całkowicie milczeniem.Zrozumiałem to, córki, że dusza skora do rozmów i zajęć zewnętrznych, mało uważa naBoga.Gdyby bowiem więcej zważała na Niego, z większą starannością strzegłaby skupienia,milczenia i unikałaby zewnętrznych roztargnień.Bardziej chce Bóg, aby dusza cieszyła się zNim niż z jakimkolwiek stworzeniem, choćby ono bardzo było uprzywilejowane i choćbywielkich od niego oczekiwała korzyści.W modlitwach pamiętam o Waszych Miłościach.I bądzcie pewne, że choć maluczka jestmiłość moja, to przecież skupiona przy was, abym nie zapomniał tych, którym tyle jestemwinien w Panu.On niech będzie z nami wszystkimi.Amen.Z Granady, 22 listopada 1587.Br.Jan od Krzyża[P.S.] Największą naszą potrzebą jest milczeć przed tym wielkim Bogiem w pragnieniach i wmowie, bo jedyną mową, której On słucha, jest milczenie miłości.9.DO MATKI LEONORY BAPTYSTY, KARMELITANKI BOSEJ W BEAS[Granada, 8 lutego 1588]Jezus niech będzie z Waszą Wielebnością! Nie myśl, córko w Chrystusie, że nie współczuję w twoich cierpieniach, jakie znosisz i tysama, i inne siostry.Gdy wspomnę jednak, że jak Bóg powołał cię do życia apostolskiego,które jest życiem ofiary, tak prowadzi cię dalej tą drogą, doznaję pociechy.Bóg bowiemistotnie pragnie, aby zakonnik w takim stopniu był zakonnikiem, by ze wszystkim skończył iby wszystko skończyło się dla niego.On sam bowiem chce być jego skarbem, pociechą ichwałą pełną szczęśliwości.Wielką więc łaskę uczynił Bóg Waszej Wielebności, bozapomniawszy teraz o wszystkim, będzie się mogła cieszyć w samotności skarbami Bożymi.Niech z tobą czynią, co zechcą, nie martw się niczym z miłości ku Bogu, gdyż nie do siebie,tylko do Niego należysz.Daj mi znać, czy rzeczywiście jest pewny twój wyjazd do Madrytu i czy przyjeżdża matkaprzełożona.Serdeczne pozdrowienia dla mych córek Magdaleny i Anny, i dla wszystkich, do których niemam czasu pisać.Z Granady, 8 lutego 1588.Br.Jan od +10.DO O.AMBRO%7łEGO MARIANA OD ZW.BENEDYKTA, PRZEORA W MADRYCIE[Segowia, 9 listopada 1588]Jezus niech będzie z Waszą Wielebnością!Bardzo nam potrzeba zakonników wobec licznych fundacji, jak zresztą Wasza Wielebnośćwie.Dlatego proszę przyjąć z cierpliwością zarządzenie, że odejdzie stamtąd O.Michał, byoczekiwać w Pastranie na O.Prowincjała, skąd ma się udać niezwłocznie na fundacjęklasztoru w Molina.Również postanowili Ojcowie dać Waszej Wielebności podprzeora iwyznaczyli na to stanowisko O.Anioła, w przekonaniu, że będzie działał zgodnie z O.Przeorem, co jest bardzo ważne dla klasztoru.Proszę więc doręczyć każdemu listy urzędowe.Niech Wasza Wielebność dołoży starań, aby żaden, czy to kapłan czy to brat, nie mieszał sięw niczym do nowicjuszów.Bo jak dobrze wie Wasza Wielebność, nie ma rzeczy zgubniejszej nad tę, gdy wielu rządzi i wielu chce urabiać nowicjuszów.A ponieważ masz ich takwielu, musisz wspomagać i podtrzymywać O
[ Pobierz całość w formacie PDF ]