[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Cóż to za farsa?.Przecie chyba Wokulski niebÄ™dzie uczyÅ‚ siÄ™ po angielsku?.Wszystko jednak zrozumiaÅ‚em, gdy na drugi dzieÅ„ przyszÅ‚y tele-gramy o.zamachu Hödla.188LALKAAlbo inna znajomość, jakaÅ› pani Meliton, która zaszczyca naswizytami od chwili powrotu Stasia z BuÅ‚garii.Chuda baba, maÅ‚a,trajkocze jak mÅ‚yn, a czujesz, że mówi tylko to, co chce powiedzieć.Wpada.raz, w koÅ„cu maja:- Jest pan Wokulski? Pewno nie ma, spodziewam siÄ™.WszakmówiÄ™ z panem Rzeckim? Zaraz to zgadÅ‚am.Co za piÄ™kna nese-serka!.drzewo oliwkowe, znam siÄ™ na tym.Niech pan powie panuWokulskiemu, ażeby mi to przysÅ‚aÅ‚, on wie mój adres, i - ażeby ju-tro, okoÅ‚o pierwszej, byÅ‚ w A
azienkach.- W których, przepraszam? - spytałem, oburzony jej zuchwalstwem.- Jesteś pan błazen.W królewskich! - odpowiada mi ta dama.No i cóż!.Wokulski posłał jej neseserkę i pojechał do A
azienek.Wróciwszy zaś stamtąd, powiedział mi, że.w Berlinie zbierze siękongres dla zakończenia wojny wschodniej.I kongres jest!.Taż sama jejmość wpada drugi raz, zdaje mi się, pierwszegoczerwca.- Ach! - woła - cóż to za piękny wazon!.z pewnością francu-ska majolika, znam się na tym.Powiedz pan panu Wokulskiemu,ażeby mi go przysłał, i.(tu dodała szeptem) i.powiedz mu panjeszcze, że pojutrze około pierwszej.Gdy wyszła, rzekłem do Lisieckiego:- Załóż się pan, że pojutrze będziemy mieli ważną politycznąwiadomość.- Niby trzeciego czerwca?.- odparł śmiejąc się.Proszę sobie jednak wyobrazić nasze miny, kiedy przyszedł tele-gram donoszący.o zamachu Nobilinga w Berlinie!.Ja myślałem,że padnę trupem, Lisiecki od tej pory zaprzestał już nieprzyzwo-itych żartów na mój rachunek i co gorsze, zawsze wypytuje mnieo wiadomości polityczne.Zaprawdę! strasznym nieszczęściem jest wielka reputacja.Ja bo-wiem od chwili, kiedy Lisiecki zwraca się do mnie jako do  poinfor-mowanego , straciłem sen i resztę apetytu.189Bolesław PrusCóż dopiero musi się dziać z moim biednym Stachem, któryutrzymuje ciągłe stosunki z tym panem Colinsem i z tą panią Me-litonową.Boże miłosierny, czuwaj nad nami!.Już kiedym się tak rozgadał (dalibóg, robię się plotkarzem), więcmuszę dodać, że i w naszym sklepie panuje jakiś niezdrowy ferment.Oprócz mnie jest siedmiu subiektów (czy kiedy marzył o czymśpodobnym stary Mincel!), ale - nie ma jedności.Klejn i Lisiecki,jako dawniejsi, trzymają tylko z sobą, resztę zaś kolegów traktująw sposób nie powiem pogardliwy, ale trochę z góry.Trzej zaś nowisubiekci: galanteryjny, metalowy i gumowy, znowu tylko z sobą sięwdają, są sztywni i pochmurni.Wprawdzie poczciwy Zięba chcącich zbliżyć biega od starych do nowych i ciągle im coś perswaduje;ale nieborak ma tak nieszczęśliwą rękę, że antagoniści po każdejpróbie godzenia krzywią się na siebie jeszcze szkaradniej.Może gdyby nasz magazyn (z pewnością jest to magazyn,a w dodatku pierwszorzędny magazyn!), otóż gdyby on rozwijałsię stopniowo, gdybyśmy co rok przybierali po jednym subiekcie -nowy człowiek wsiąknąłby między starych i istniałaby harmonia.Ale jak od razu przybyło pięciu ludzi świeżych, jak jeden drugiemuczęsto gęsto wchodzi w drogę (bo w tak krótkim czasie nie możnaani towarów należycie uporządkować, ani każdemu określić sferyjego obowiązków), jest naturalnym, że muszą wyradzać się niesna-ski.No, ale co ja mam się wdawać w krytykę czynności pryncypałai jeszcze człowieka,.który ma więcej rozumu aniżeli my wszyscy.W jednym tylko punkcie godzą się starzy i nowi panowie, a na-wet pomaga im Zięba, oto: jeżeli chodzi o dokuczenie siódmemunaszemu subiektowi - Szlangbaumowi.Ten Szlangbaum (znam good dawna) jest mojżeszowego wyznania, ale człowiek porządny.Mały, czarny, zgarbiony, zarośnięty, słowem - trzech groszy nie dał-byś za niego, kiedy siedzi za kantorkiem.Ale niech no gość wejdzie(Szlangbaum pracuje w wydziale ruskich tkanin), Chryste elejson [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

rozszczep.opx.pl