[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Może kiedyś  snuliśmy plany  naprzykład w którąś z rocznic pożegnalnego, dramatycznego występu  gudelsteinowców uda namsię powtórzyć ich wyczyn? A może  marzyliśmy nieśmiało  choćby ten jeden jedyny razotrzymamy szansę zagrania na instrumentach Lucci Silvariego?Bądz
my szczerzy; bezkompromisowy Ludwig van Beethoven nie dbał o amatorów.Ba,mistrz nie oszczędzał nawet profesjonalistów.Do grona jego nauczycieli, a póz
niej takżeprzyjaciół, zaliczaÅ‚ siÄ™ Ignaz Schuppanzigh, rewelacyjny skrzypek, prymariusz prywatnegokwartetu smyczkowego, którego mecenasem i protektorem byÅ‚ książę Andrei Razumowski(ciekawa postać: syn ostatniego hetmana Ukrainy, przedstawiciel cara przy dworze Habsburgóww Wiedniu, prywatnie  wirtuoz teorbanu).Zespół Schuppanzigha uważa siÄ™ powszechnie zapierwszy w peÅ‚ni profesjonalny kwartet smyczkowy (choć w annaÅ‚ach zapisaÅ‚ siÄ™ równieżbrunszwicki zespół braci Müller, rozpoczynajÄ…cy karierÄ™ w roku 1819 i grajÄ…cy w niezmienionymskÅ‚adzie blisko.trzydzieÅ›ci lat).Kwartet miaÅ‚ na swoim koncie liczne prawykonania utworówBeethovena, w tym trzy kwartety zamówione przez ksiÄ™cia Razumowskiego, oraz tenajtrudniejsze, zwane póz
nymi.Nie będzie przesadą stwierdzenie, że kompozytor mógł pozwolićsobie na tak wiele, wiedząc, że ma pod ręką fenomenalnego skrzypka i jego wysocekwalifikowany zespół.Jednak nawet Schuppanzigh miał czasem dość szaleństw genialnegoLudwiga.Gdy któregoś razu poskarżył się Beethovenowi na szczególnie trudny, prawieniewykonalny pasaż, ten miał mu odpowiedzieć:  Czy naprawdę sądzisz, że myślę o twoichmarnych skrzypeczkach, gdy Muzy krążą wokół mojej głowy?.Nie mieliśmy zamiaru polemizować z Beethovenem.Aby jednak nie być posądzonym opójście na łatwiznę, postanowiliśmy wykonać coś równie wymagającego, traktując poczciwegoSchuppanzigha jako probierz trudności.Kolejnym z gigantów muzyki kameralnej, któryzadedykował jego zespołowi swoje dzieło, był właśnie Franciszek Schubert. Niech będzie Rosamunda  zaproponował Jacek. Rosamunda? Kwartet numer trzynaście? Hm.Zaczynać od numeru trzynastego? Czyto nie trochę, tego.pechowo?  Konrad podzielił się wątpliwościami. Prawdę mówiąc, ja mam nieco inną propozycję  natychmiast podchwyciła myślJoanna. O, to coś nowego. Jacek nastroszył się.Nie lubił, kiedy zaskakiwano go inicjatywąoddolną lub poprzeczną.Milczałem, zaciekawiony, co też wymyśliła Joasia. Też Schubert, tylko następny. Z
mierć i Dziewczyna?  upewnił się Jacek.Przysiągłbym, że pomysł przypadł mu dogustu, żałował tylko, że to nie on jest jego autorem. Tak. Joanna zaczerwieniła się lekko.Protestów nie było.Jacek coś tam rzekomo jeszcze rozważał, ale na kolejnym spotkaniu również on zapaliłsię do pomysłu.Zwłaszcza że partia pierwszych skrzypiec jest w utworze rzeczywiściewirtuozowska.W sam raz na ego naszego prymariusza.Utwór zawdzięcza swą nazwę tytułowi pieśni, która posłużyła kompozytorowi jakotemat drugiej części  Andante con moto.Jest w nim pewna surowość średniowiecznegochorału albo renesansowego cantus firmus.Z wyjątkiem środkowego fragmentu Scherzo (części trzeciej), w którym tonacja icharakter rozświetlają się, całość dzieła jest bardzo dramatyczna.Od monumentalnej,rozpoczynającej się wyskandowanym motywem części pierwszej  Allegro  aż do finału Presto  utrzymanego w charakterze taranteli  obłędnego tańca śmierci.Ta jednolitość igęstość atmosfery czyni z kwartetu  mimo jego rozmiarów  dzieło wyjątkowo spójne.Godzisię tu przytoczyć piękne słowa Tadeusza Marka, jednego z biografów Franciszka Schuberta,które nie tylko oddają rangę utworu, ale również jego znaczenie dla samego kompozytora.(.) Formotwórczy, odkrywczy geniusz Schuberta wyprowadził muzykę kameralną nanowe drogi.Mistrzostwo zdobyte w dotychczasowych zmaganiach z formą stało się tymzwycięstwem, które godzi artystę zarówno z życiem, jak i ze śmiercią.Samotny, chory Schubertodnalazł siebie, swoją prawdę i swój spokój.(.)Myliłby się jednak ten, kto sądzi, że Kwartet d-moll zyskał natychmiastowe uznanie.W czasie jednego z domowych wykonań Ignaz Schuppanzig zemścił się za wymaganiamistrza Ludwiga (chyba łatwiej było postawić się delikatnemu Schubertowi niż monumentalniecholerycznemu Beethovenowi).Gospodarz wieczoru, Franz Lachner, tak to wspominał:Prymariusz Schuppanzig, który z powodu zaawansowanego wieku nie był w staniepodołać takiemu zadaniu, po przegraniu utworu zwrócił się do kompozytora:  Braciszku, to niemoże być dobre; pozostań przy swoich pieśniach! , na co Schubert w milczeniu spakował nuty ina zawsze zamknął w swoim biurku.Do oficjalnej premiery doszło 12 marca 1833 roku, a więc już po śmierci kompozytora,w trakcie Zebrania Muzycznego Karla Mosera w Berlinie. Bartku, czy wiesz, że w zbiorach Kunstmuseum w Bazylei znajduje się obraz podidentycznym tytułem, namalowany w roku 1517 przez Hansa Baldunga?  zagadnął mniekiedyś Sebastian. Odnalazłem reprodukcję.Wymowa płótna jest mniej subtelna niż muzykaSchuberta, ale dramatyczne, miłosne wręcz sprzężenie dwóch przeciwstawnych figur robipiorunujące wrażenie.Przez niezasłonięte okno księżyc świecił zawzięcie, jakby chciał dotrzeć w zakamarkinajmroczniejszych tajemnic ludzkich dusz.Taka pełnia zawsze kojarzyła mi się z nocą, kiedyodnalazłem prawie martwego Rucacellego.To księżyc winiłem za niepokój, którego nijak niepotrafiłem ukoić.Ostatnie miesiące, choć przeżywane w pewnym rozdarciu, nie dostarczałypowodów do nerwowości.Moje życie wydawało się wielu ludziom realizacją bajkowegoscenariusza.Ale nagła kompilacja kilku  co z tego, że niezależnych  faktów wbijała się wskroń młoteczkami dz
więków na tyle mocno, że sen nie nadchodził.Nie było bezpośredniej zależności między rozpłynięciem się Johnny ego Ligurii i jegokumpla Antonio Papageno a faktem, że Antosia znajdowała się sama, o setki kilometrów odemnie, w towarzystwie psa, którego księżycowe sylwetki miały prawo nie lubić.Nie mógł istniećzwiązek między nieszczęsną ofiarą struny ostrej jak brzytwa, nazwą granego przez nas utworu atajemnicą sprzed lat, zamkniętą na zawsze w papierowej teczce i obrastającą kurzem wpiwnicach komendy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

rozszczep.opx.pl