[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest on panem życia i śmierci zarówno bogatych jak i ubogich,jego mocy podlega każdy śmiertelnik, a najstraszniejszy jest dla władców ziemi: Sądzi świat w sprawiedliwości (Ps.95, 13).2.Siedzenie po prawicy Ojca jest życiem najwspanialszego zwycięstwa:on rządzi wszechświatem niewidzialnie; jego potęga jest ponad wszystko, choćnie czujemy jej; on rozkazuje wszystkim, choć nie wywiera nacisku; pozostawiawolność wszystkim, a nawet zbrodnicze wysiłki wrogów służą mu do jegoplanów: on niewidzialny prowadzi stworzenia tam, gdzie je mieć zechce.Jego życie i jego rządy nie zna ją niewczesnych żalów ani błędów: z iścieBoskim spokojem patrzy on ze swego tronu na bieg i niepomyślny wynikwysiłków swych przeciwników, którzy bynajmniej nie umniejszają jego chwały,a przyczyniają się do zbawienia jego wybranych przez cały ciąg wieków aż dokońca świata.Wtedy on przyjdzie na sąd całego świata, dokona oddzieleniadobrych od złych i podda wszystko pod stopy swego Ojca Niebieskiego (I.Kor.15, 28).233 Apokalipsa bardzo wyraznie kreśli nam to życie uwielbione Pana Jezusana łonie Ojca Niebieskiego.Pieczęć losów świata i całego rodzaju ludzkiegoznajduje się w ręku jego: Oto zwyciężył lew z pokolenia Judy, potomekDawida, aby otworzyć księgę i rozerwać jej siedem pieczęci (Obj.5, 5).On jestwykonawcą ich z woli Ojca: I ujrzałem niebo otwarte, a oto zjawił się końbiały, a siedzący na nim jezdziec, walczący i sądzący sprawiedliwie, zwany byłWiernym i Prawdziwym& A na szacie i na biodrze swoim ma wypisane: Królkrólów i Pan panujących (Obj.19.11 16).On jest zródłem uświęceniawybranych: Kto zwycięży, dozwolę mu z sobą zasiąść na tronie moim, jakom ija zwyciężył i zasiadł z Ojcem moim na tronie jego (Obj.3, 21).On jestrównież przedmiotem królewskiej i Boskiej chwały: Stojąc przed tronem iprzed obliczem Baranka, przyodziani w szaty białe i z palmami w ręku, wołaligłosem donośnym: Zbawienie Bogu naszemu, który zasiadł na tronie iBarankowi (Obj.7, 9 10).Pan Jezus siedzi na prawicy Ojca w niebie, ale za razem pozostaje znami na ziemi w Sakramencie Ołtarza pod postacią chleba, by nam świadczyćustawicznie swe miłosierdzie.Arcydziełem mądrości jest fakt, że Chrystuspowrócił do Ojca, nie opuszczając nas, że przez miłosierny wzgląd na naszłagodził blask swego uwielbionego ciała, okrywszy się zasłoną eucharystyczną, że nam daje nie tylko swe miłosierne łaski, ale nawet siebie samego dlazjednoczenia nas z sobą i przemienienia nas w siebie.O cudzie niepojętegomiłosierdzia, z którym nic porównać nie można, chyba tylko nasząniewdzięczność, tak niegodnie odpowiadającą dobroci i litości, z jaką nas znosi. Chociaż jesteś wszechmocny, nie mogłeś nic więcej uczynić (św.Augustyn).* * *Dusza moja jest czymś tajemniczym, jak ziarnko nasienia w czasie snuzimowego.Jest ona skarbem zakopanym, perłą nieznaną.Dziś czerpie onawrażenia ze zmysłów, a pojęcia przez nią wytworzone są zabarwione uczuciami,popędami i nastrojami.Dopiero, gdy się wyzwolę z kategorii zmysłowegopoznania, gdy drganie eteru nie będzie więcej barwą, a drganie powietrza nieuderzy w nasze ucho, gdy rzeczywistość ukaże się w pełnym blasku, wtedypoznam ów drugi świat.Jak w dziecku rozwija się cudny świat wewnętrzny, taki w duszy po wyjściu z ciała odsłoni się głęboki świat żywota wiekuistego.Kiedyż przyjdę, Jezu Najmiłosierniejszy, kiedy stanę przed Tobą? Kiedydokonasz we mnie tej cudownej przemiany? Niedługo! A teraz czuwaj, módl sięi pracuj, by ziemia nie zburzyła w tobie tęsknoty za niebem.234 88.WYBR MACIEJA NA APOSTOAA Los padł na Macieja i przyłączonybył do jedenastu Apostołów (Dz.1, 26).Po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa Apostołowie wrócili do Jeruzalem zradością wielką (A.24, 52). A gdy przybyli, poszli do Wieczernika, gdzie teżpozostali: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz,Jakub Alfeuszów i Szymon Zelota, i Juda Jakubów.Ci wszyscy trwa lijednomyślnie na modlitwie wraz z niewiastami, z Maryją Matką Jezusa, i zbraćmi jego.A w one dni powstał Piotr wpośród braci (a był poczet osóbzebranych około stu dwudziestu) i rzekł: Mężowie bracia! Musiało się wypełnićPismo, które Duch Zwięty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu,przywódcy tych, co pojmali Jezusa.Należał on do naszego grona i miałwspółuczestnictwo w tym posługiwaniu.Ten tedy nabył pole z zapłatyniegodziwości, a powiesiwszy się rozpękł się na dwoje i wypłynęły wszystkie jegownętrzności.I stało się to wiadomym wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak żei pole owo nazwano w ich języku Haceldama, to jest pole krwi& Potrzeba tedy,aby jeden z tych mężów, którzy się z nami zbierali przez cały czas, kiedy PanJezus przebywał między nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dniawniebowstąpienia, stał się wraz z nami świadkiem jego Zmartwychwstania.Istawiono dwóch: Józefa, zwanego Barnabą, który miał przydomek Justus, iMacieja.A modląc się mówili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, okaż,kogoś z tych dwóch wybrał, aby zajął miejsce tego posługiwania i apostolstwa,któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby odejść na miejsce swoje.I rozdano imlosy.A los padł na Macieja i przyłączony był do jedenastu Apostołów (Dz.1,13 26).1.Wybór z wyroku Bożego był już praktykowany w Starym Testamencie.Tak został wybrany Aaron na arcykapłana (Liczb 17, 2), Saul na króla (I Kr.10,20) itp.Tu był wybór niezwykły, ale usprawiedliwiony okolicznością, żechodziło o wybór Apostoła, który z natury jest czymś niezwykłym, a powołaniedo niego u innych Apostołów wychodziło bezpośrednio od Chrystusa.Jakowarunek do wyboru postawiono, aby wybrany był naocznym świadkiem nauki iczynów Chrystusa Pana od początku aż do końca jego publicznego nauczania.Apostolstwo bowiem jest niczym innym jak tylko świadectwem przeżytychczynów naocznych.Apostołowie znalezli takich dwóch Józefa Barnabę i235 Macieja.Zciślejszy zaś wybór po modlitwie gorącej miał rozstrzygnąć losemsam Bóg.Los padł na Macieja i on został Apostołem na miejsce Judasza.Przy wyborze Macieja widzimy już cały Kościół z jego rozmaitymistopniami hierarchicznymi.Oto występuje św.Piotr jako głowa kierująca irządząca Kościołem.Jemu udzielił Bóg szczególniejszych darów dozrozumienia Pisma Zw., które wyjaśnia innym Apostołom, on zarządza wybory iim przewodniczy, on występuje czynnie, gdy inni zachowują się biernie.Wskazawszy w swym przemówieniu na proroctwa, w których byłaprzepowiedziana zbrodnia Judasza i jego koniec, Piotr nie chce korzystać zprzysługującego mu prawa zamianowania nowego Apostoła, lecz wszyscywspólnie obierają dwóch mężów, pozostawiając ostatnie słowo Bogu, który takpokieruje sprawą, że los padnie nie na innego, a tylko na Bożego wybrańca.Wciela on tu naukę, jaką otrzymał od Mistrza
[ Pobierz całość w formacie PDF ]