Robert Graves Wyspy Szaleństwa

ebook * pobieranie * download * do ÂściÂągnięcia * pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyśmy przybyli pod portyk kościoła, odwrócił się i podniósł dłoń,wzywając do ciszy.%7łołnierze zebrali się wkoło w cieniu olbrzymichpaproci rosnących tam na przemian z niskimi liściastymi drzewami,które nazywaliśmy żółcieniami.A oto moja kronika tego, co się wydarzyło, spisana wieczorem tegosamego dnia.Należy ją odczytać jako scenę z niedokończonej tragediizbójeckiej pod tytułem Wyspy szaleństwa.Ręczę, że sławny imiennikadmirała, don Lope de Vega Carpio, napisał niejedną mniej ciekawą dlamadryckiej sceny.*Scena: przed kościołem świętego Szymona.Wchodzą:Główny Nawigator z Andresem Serrano, Sierżant JaimeGallardo, Osadnicy Miguel Geronimo i Melchior Garc�a,%7łołnierze: Salvador Alem�n, Sebastian Lejia, FedericoSalas, Gil Mozo, Juarez Mendes, Matia Pineto i inni.296Główny Nawigator (z jedną ręką wspartą o biodro, a drugąwzniesioną oratorskim gestem): Panowie, jestem do waszych usług.Proszę was, zgłaszajcie swoje pretensje po jednemu, a rozpatrzę jesprawiedliwie, zgodnie z danym mi pełnomocnictwem.Głośny rozgwar głosów: Do diabła z tobą! Czy to prawda, żewyprawiasz się do Callao? Po co? Aajdaku, zdrajco, czy myślisz, że jesttu chociaż jeden, który wierzy ci, że wrócisz?Główny Nawigator: Po jednemu, panowie, po jednemu.Głos: Jak mówiła papuga w zamtuzie! (Głośne śmiechy)Sierżant Gallardo (przekrzykując wrzawę): Zaraza na waswszystkich! Słuchajcie mnie! Główny nawigator jest najuczciwszym i onajlepszych chęciach człowiekiem w całej flotylli, głowę dam za to.Ale co nam z tego? Słuchajcie mnie, zuchy!Krzyki: Cicho, niech mówi sierżant Gallardo!Sierżant Gallardo: Jeżeli bezpiecznie dopłynie do Peru, opiszenasze położenie i poprosi o pomoc, wicekról roześmieje mu się w nos.Jakżeby mógł inaczej, gdy się dowie, jak spartolono tę wyprawę? Trze-ba by łgarza nie lada - istnego Ananiasza - do namówienia kupców zLimy, żeby wyrzucili w błoto jeszcze więcej pieniędzy.Ponieważ jestczłowiekiem uczciwym, główny nawigator nie wywiąże się z tego za-dania.Nie będzie nawet mógł wrócić do nas z pustym okrętem, bo ka-nonik z Panamy zajmie go za długi.Głosuję zatem, chłopcy, aby odra-dzić generałowi wysłanie San Geronimo do Peru, chyba że razem z San Felipe i Santa Catalina , i z nami wszystkimi na pokładzie.Krzyki: Niech żyje Jaime Gallardo! Tak wszyscy uważamy!Główny Nawigator: Dziękuję ci, sierżancie, za dobrą opinię omnie.Ale cóż to za pogłoski o jakiejś podroży do Peru? Generał niewspominał ani słowem, że mnie tam chce posłać.Gil Mozo, ordynans: Kłamstwo! Don Tomas widział na własneoczy pismo do wicekróla.Spytaj swego grubego przyjaciela, czy taknie było.297Andres Serrano: Panowie, słowo wam daję, że nic podobnego niebyło; a choć generał rzeczywiście zastanawiał się, czy nie posłać popomoc, uznał to wkrótce za niemożliwe i kazał przenieść na brzeg ża-gle ze wszystkich statków.Główny Nawigator: Teraz, kiedy to nieporozumienie zostałousunięte, chciałbym wysłuchać waszych pretensji.Melchior Garcia, jeden z osadników (opryskliwie): Czy waszadostojność wyobraża sobie, żeśmy tu przyjechali uprawiać ziemię? WPeru jest milion akrów ziemi, gdybyśmy chcieli zostać rolnikami.Alemyśmy sprzedali nasze warsztaty pracy ze stratą, żeby pojechać zagenerałem Menda�ą na Wyspy Salomona i tam zrobić majątki na ko-palniach złota.Główny Nawigator (głosem sprawiedliwego): Nie, zgłosiliściesię ochotniczo na służbę Bogu i królowi Filipowi, a naszym uznanymcelem było zawsze nawrócenie pogan i spacyfikowanie tych wysp, niewydobywanie złota.(Wrzawa i gwizdy.)Melchior Garcia: To nie ma nic do rzeczy.Obowiązki mamywzględem siebie samych, nie względem dzikich, a ta wyspa nie jestjedną z tych, o których mowa w królewskim rozkazie.Ziemia tu jest złai nie mogłaby być gorsza.Nie chcemy tu zostać, możesz to powtórzyćgenerałowi.Wiezcie nas albo na Wyspy Salomona, albo z powrotem doPeru, albo do jakiejś innej części świata, gdzie są chrześcijanie.(Głośnewiwaty.)Główny Nawigator: Dlaczego twierdzisz, że ziemia tu jest zła?Melchior Garcia: Rodzi tylko trochę wodnistej okopowizny.Tonie jest ziemia do uprawy pszenicy.Główny Nawigator: Przyznaj się, człowieku, że nigdy nie byłeśrolnikiem! Czy narzekasz dlatego, że nie możesz zebrać dzisiaj tego,coś wczoraj zasiał? Don Andresie, znasz tego osadnika? Jakie było jego298zajęcie, kiedy przyłączył się do nas?Andres Serrano: To Melchior Garcia, lat trzydzieści, kawaler,pochodzi z Limy.Mam dane o jego przeszłości w moim rejestrze.Porozwiązaniu jego kompanii nie poszukał sobie lepszego zajęcia niżżebranina na rogu ulicy, aż generał z litości wyekwipował go jakoochotnika.Nie pozostawił za sobą nic, czego by mógł żałować.(Wiwa-ty, gwizdy i śmiechy.)Główny Nawigator: Znam więcej takich jak on: ludzi, którzy niemogli spojrzeć w oczy Nowemu Zwiatu, więc pożeglowali szukać jesz-cze nowszego.Jak Peruwiańczycy pędzą zazwyczaj życie, jeśli nie wnieustannym trudzie, aby zarobić na utrzymanie? A ilu z nich udaje się,nawet po latach ciężkiej pracy, zabezpieczyć sobie starość przez uzbie-ranie pełnego garnka srebrnych pesos? Przyznajcie się, panowie! Wdomu byliście bogaci tylko w nadzieję; tu zaś macie daną od Bogaszansę zamienienia tej nadziei w rzeczywistość.Działka dziewiczejziemi nie kosztuje was nic, talerz dobrej strawy czeka zawsze gotowy, adwóch tygodni pracy wystarczy, aby mieć wygodny domek.Pracujciewięc, zdobywajcie sobie utrzymanie.Kiedyś, gdy odegnacie na dobrewilka niedostatku, który do tej pory wył pod waszymi drzwiami, bę-dziecie mogli się zabawiać takimi wyszukanymi rozrywkami jak do-bywanie złota z ziemi i poławianie pereł.Kiedyś, ale nie teraz.(Iro-niczne wiwaty.)Federico Salas, młody żołnierz: Nie, ani teraz, ani za dwadzieścialat, ręczę za to.Będziemy starcami, nim nadejdzie ten dzień.A tymcza-sem w obrębie tysiąca mil nie mamy tu winiarni ani sklepu cukiernika.Ochrypły Głos (śpiewa)W Limie, w każdej winiarniDla żołnierza-szcześciarzaPełno tęgiej małmazji,Pełno.(Ryki śmiechu.)299Główny Nawigator (do Federica): Więc spodziewałeś się zastaćtu wszystko gotowe, aż do najdrobniejszego wesołego szczegółu? Mia-sto pełne kościołów, gospód i sklepów, i twój własny dom pięknieumeblowany.stół nakryty, piwniczka pełna wyborowych win i Wi-taj wypisane wielkimi literami kredą na drzwiach? Czy tak? A jakmyślisz, w jaki sposób powstały Toledo, Sewilla, Rzym i inne wielkiemiasta tego świata? Zaczęło się od paru szałasów zbudowanych przezdzielnych ludzi, których następcy korzystali z owoców ich pracy i bło-gosławili ich pamięć [ Pobierz całość w formacie PDF ]**
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
rozszczep.opx.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL