Bulyczow Kir Pieriestrojka w Wielkim Guslarze

ebook * pobieranie * download * do ÂściÂągnięcia * pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale w odróżnieniu od pozosta-łych nosicieli gwiezdna rakieta miała dodatkowy czwarty stopień, przy włączeniuktórego miniaturowy stateczek odłączał się od swojego wielkiego brata, a ten po-zostawał na orbicie, czekając na powrót kosmonautów.Kiedy nadeszła ta chwila, nadszedł czas na przebudzenie Piotra Gedike i PiotraIwanowa.I znowu przydał się dalekosiężny umysł profesora Minca.W tym czasiena statku panowała już nieważkość, co oznaczało, że kosmonauci sami unieśli sięnad pudełkiem od zapałek i zaczęli szybować w powietrzu.Pudełko, oczywiście,było składane i profesor ukrył je za fortepianem, który stał w mesie stateczku,żeby podróżnicy mogli kulturalnie spędzać czas podczas długich kosmicznychwieczorów.Oczywiście, kosmonauci bardzo zdziwili się, że przespali start, ale Minc prze-konał ich, że nie będą za to ukarani, ponieważ startowy sen wchodzi w zakresprogramu wyprawy.Mistrzowie z fabryki twardych zabawek pokazali, co potrafią.Nawet trzycen-tymetrowe pianino nie fałszowało.Oczywiście, kosmonautom nawet do głowy208nie przyszło, jaki dowcip z miniaturyzacją wyciął im profesor Minc.Tak więc lotprzebiegał w spokoju i zgodzie.W wyznaczonych terminach odbywały się seanse łączności i kosmonauci pły-wali w powietrzu przed telewizyjnymi kamerami, opowiadali o doświadczeniachz roślinami i owadami.W tym czasie Udałow i Minc siedzieli w toalecie, żebyprzypadkiem nie wpaść w oczy widzom.�smego czy dziewiątego dnia lotu seanse łączności urwały się odległośćprzekraczała zasięg środków łączności.Stateczek dawno już opuścił granice Układu Słonecznego, niczym srebrnakulka mignął za iluminatorem Pluton i wokół zrobiło się pusto.Stateczek ciągle się rozpędzał i rozpędzał, póki nie osiągnął prędkości światła.I wtedy, zgodnie z teorią względności, czas na nim istotnie zwolnił swój bieg; dni,które migotały dla Ziemian jak ogniki świateł przejeżdżającego pociągu, rozcią-gnęły się na statku do odpowiedniej długości, tak na trzy posiłki.Kiedy zaczął się trzeci miesiąc podróży Udałow zaczął rozpoznawać znanesobie gwiazdozbiory i kosmiczne latarnie.Właśnie stąd przylatywały na Ziemiękosmiczne obiekty i wszelkie latające talerze.Ale nie mówił o tym.Obawiał się, że zostanie zle zrozumiany.Owszem, po-dróżował po wszechświecie, ale na obcych statkach, kapitanowie których nie po-dejrzewali nawet istnienia Alberta Einsteina, a wykorzystywali po prostu zwy-czajny kosmiczny flop to znaczy skakali przez przestrzeń.Na tę technologięZiemia jest jeszcze za młoda, zbyt niestabilna jest jej sytuacja wewnętrzna, zbytwiele widać na niej zarzewi konfliktów i wzajemnej wrogości.A oto i glob, tak zgrabnie wyliczony i odkryty przez chłopca o imieniu Sierio-ża.Leży na skraju Kosmicznej Federacji, rzadko przylatują tu statki.Glob wolno wirował pod statkiem.Nadszedł czas zdecydowanych i odpowiedzialnych działań.Minc miał przywrócić kosmonautom ich prawdziwe rozmiary, żeby nie zgubi-li się wśród ogromnych obcych.To by dopiero była sensacja, gdyby któryś z ko-smonautów, nie mówiąc już o Udałowie, trafił pod obcas aborygena!Ale należało to zrobić ostrożnie, już po lądowaniu.W tym celu zaplanowano,że wylądują poza obszarem miejscowego kosmodromu, jeśli taki istnieje, potemzmienią się w ludzi o normalnych gabarytach, i dopiero wtedy postarają się o na-wiązanie kontaktu z miejscowymi.Statek znalazł się na orbicie.W odbiornikach rozległy się głosy to znaczy-ło, że odkryto już tutaj radio.Oto na czym polegał plan Minca.Piloci mieli wybrać jakieś oddalone miejsce, wylądować na nim, ukryć sięw trawie, wśród żuczków i żab.Dalsze działanie w zależności od rozwoju sytuacji.209Zachowanie Minca, który chciał znalezć miejsce całkowicie bezludne, wydałosię kosmonautom bez sensu.Po co gnali przez połowę Galaktyki, żeby teraz kryćsię przed miejscowymi?Udałow go rozumiał. Chłopaki powiedział. Ja chcę żyć, wy też i to z pożytkiem dla oj-czyzny.Dlatego musimy zachować maksymalną ostrożność.Może tu mieszkająwybuchowi, podejrzliwi ludzie, którzy otworzą ogień do statku przybyszy, piku-jącego na stolicę ich państwa? Może będą nawet mieli rację? Wylądujemy, odetchniemy, porobimy badania podtrzymał go Minc.Zwiad wyślemy.Trzeba przecież porozmawiać, wszystko wyjaśnić.Dopiero po-tem odbędzie się uroczyste powitanie.Po namyśle kosmonauci zgodzili się.Stateczek kilka razy okrążył planetę.Gdyby nie jedna niebezpieczna chwila,kiedy trafili w środek burzy, nic się szczególnego nie działo.Widać było polauprawne i miasta, ale cywilizacja na specjalnie rozwiniętą nie wyglądała.Odszukano gęsty las w strefie umiarkowanej, żeby nie było za dużo anakondi tygrysów.Wylądowali na polanie.Lądowanie było dobre, miękkie, nie mieli powodu do jakiegoś niepokoju.Humory dopisywały.Wypili buteleczkę wódeczki, specjalnie na tę okazję wziętą z Ziemi.Udałowakolejny raz zadziwiły umiejętności i talenty rosyjskich mistrzów.Przecież, jeślimówić prawdę, to buteleczka miała około trzech milimetrów wysokości, ale miałateż korek, naklejkę i zawartość.Potem Minc nakazał wszystkim sen.On z Udałowem też zasnęli wódeczka podziałała.Kiedy nastał błękitny świt i nieznajome ptasie trele rozbudziły załogę, Minctrącił Udałowa i powiedział: Już czas.Udałow, lekko skacowany, pokręcił głową i zapytał: Na co czas?Minc wskazał śpiących towarzyszy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
rozszczep.opx.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL